ตู ๑ หมายถึง (โบ) ส. คําใช้แทนตัวผู้พูด, เป็นสรรพนามบุรุษที่ ๑. น. ตัว.
(โบ) ส. ตัวข้า, เป็นสรรพนามบุรุษที่ ๑.
ก. เต้า, ไป. (ข. เทา).
ก. กล่าวอ้างหรือทึกทักเอาของผู้อื่นว่าเป็นของตัว,กล่าวอ้างผิดตัว ผิดสิ่ง ผิดเรื่อง.
ว. เพี้ยนตัว, ไม่ตรง, (ใช้ในการอ่านหนังสือ เช่นอ่านตู่ตัว ด เป็นตัว ค).
ก. อ้างพุทธพจน์ผิด ๆ ถูก ๆ.
น. เครื่องใช้สําหรับเก็บหรือใส่สิ่งของมักมีชั้นมีบานปิดเปิดได้, โดยปริยายหมายถึงสิ่งอื่นที่มีลักษณะคล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น ตู้ยาม รถตู้.
[–นิระ–] น. ตู้ที่ทําขึ้นให้แข็งแรงเป็นพิเศษ เพื่อป้องกันทรัพย์สินภายในจากการโจรกรรมหรืออัคคีภัย.